Nuk do të kem mushkëri më të mëdha, nuk do të bëhem më e fortë.
Mos më lër të qaj nënë. Mos i dëgjoni ato komente, puthjet tuaja nuk do të më prishin, gjoksi juaj nuk do të më bëjë të varur, nuk e bëj për të shqetësuar.
Mos më lër të qaj nënë. Unë mund të besoj vetëm ty, njoh vetëm zërin tënd, erën tënde, mendoj vetëm për ty që kur kam dalë nga barku yt.
Mos më lër të qaj nënë.
Mos më mëso të ngushëlloj veten, nuk kam nevojë për të, sepse e di që gjithmonë mund të mbështetem tek ti.
Mos i dëgjoni ata. Mos më keqkuptoni kur merrni pjesë në të qarën time. Nuk kërkoj ngushëllim natën që të shqetësoj, të kërkoj sepse kam nevojë për ty, sepse nuk e kuptoj këtë botë ku jetojmë, sepse thjesht po mësoj të dashuroj.
Mos më mëso kaq të ri të qaj, të vuaj, të ndihem i vetmuar.
Do ta mësoj, të premtoj. Nje dite do vuaj vertet dhe e qara ime nuk do jete qe ti te me mbash ne krahe apo te me japesh kraharorin tend, nje dite e qara ime do jete e rritur dhe nuk do kesh mundesi ta ngushellosh.
Atë ditë dua të kujtoj ditë më të thjeshta. Ditët kur prindërit më puthnin dhe vetëm me këtë ndalova së qari.
Ato ditë nuk kthehen më dhe nëse nuk i kam pasur kurrë nuk do të më duhet t ‘ i kujtoj.
Por të lutem mos më lër të qaj nënë.” 🥀
